Uczą nowych pokoleń wyeksportowanych drewnianych zabawek

Dwóch młodych ludzi eksportujących drewniane zabawki, które wykonali w założonym przez siebie warsztacie w Kayseri. inżynierowie, a także w placówkach edukacji przedszkolnej, niektóre z nich zabawki charakterystyczne dla okresu osmańskiego są dzielone z dziećmi. przygotowuje.

Serdar Çıraklı, absolwent Wydziału Inżynierii Uniwersytetu Hacettepe Wydziału Inżynierii Mechanicznej oraz elektryka inżynier elektronik Ahmet Köseoğlu, Administracja ds. Rozwoju i Wsparcia Małych i Średnich Przedsiębiorstw Prezydencja (KOSGEB) Założył Affan Dede Toy Workshop około 2 lata temu przy wsparciu 100 tysięcy lirów maszyn i urządzeń.

Dwóch inżynierów, którzy zajmowali się zabawkami, przeprojektowuje tradycyjne zabawki wykonane z drewna, znane w okresie osmańskim jako „Eyüp Toys”, i produkuje je na ławkach CNC.

Przedsiębiorca Serdar Çıraklı powiedział agencji Anadolu (AA), że po raz pierwszy był w Ankarze, kiedy studiował na uniwersytecie. Drewniana zabawkaPowiedział, że widział ich próbki i zdał sobie sprawę, że nie znaleziono ich w Kayseri.

Wyjaśniając, że od lat organizują teatry dla dzieci ze swoim partnerem Köseoğlu i że bardzo je kochają, Çıraklı powiedział, że zabrał z Ankary pierwsze próbki zabawek. że zorganizowali warsztaty w szkole i że zdecydowali się stworzyć warsztat z drewnianymi zabawkami, oceniając wpływ tej edukacji na dzieci z ekspertami ds. rozwoju dziecka. przeniesione.

Çıraklı oświadczył, że kupił zaprojektowane przez siebie maszyny przy wsparciu KOSGEB. „Jesteśmy oddani zabawce i jej wpływowi na rozwój dzieci. W Japonii od 3 roku życia dzieci otrzymują drewno, gwoździe i młotki. Dzieci przechodzą szkolenie do produkcji. Pióro kontrolne i śrubokręt dostaliśmy dopiero na studiach. Staramy się wypełnić tę lukę i staramy się to zrobić za pomocą ulubionych rzeczy dzieci, zabawek”. mówił

Çıraklı kontynuował:

„Affan Dede jest ostatnim mistrzem zabawek okresu osmańskiego. Mówi się, że w XVII wieku wokół Eyüp było 300 sklepów z zabawkami. Sułtani osmańscy odprawiają masowe ceremonie obrzezania i rozdają dzieciom zabawki po ceremonii. Istnieje przemysł zabawek drewnianych. Stąd uczymy nasze dzieci przykładów zabawek. Staramy się przekazać dzieciom miejsce zabawki w naszej historii poprzez ich historie. Na przykład jest zabawka o nazwie „teściowa”. Matki dają tę zabawkę swojemu dziecku na ulicy. Gdy dźwięk cichnie, rozumieją, że dzieci wyprowadzają się z domu. Są zabawki zbudowane specjalnie, były zabawki, które miały aspekt edukacyjny, a nie tylko dla zabicia czasu.”

Podkreślając, że umożliwiają dzieciom zrobienie czegoś własnym dziełem, Çıraklı kontynuował swoje słowa w następujący sposób:

„W zeszłym miesiącu dotarliśmy do prawie 2000 uczniów. Nawet jeśli zabawka kupiona w sklepie z zabawkami jest piękniejsza, dzieci lubią to, co robią. Powodem tego jest to, że zabawki, które robią, mają historię i że same je tworzą. Swoją produkcję wykonujemy całkowicie sami, a maszyny sami zaprojektowaliśmy i zbudowaliśmy. Chociaż w Turcji nie powstał przemysł zabawek drewnianych, istnieje duże zapotrzebowanie z zagranicy”.

Specjalistka ds. rozwoju dziecka Fatma Nur Yılmaz zwróciła uwagę, że podczas tych szkoleń dzieci doświadczają uczucia „zrobiłem to”. „Naprawdę widzą, że coś osiągnęli. Cieszymy się z ich postępów”. powiedział.