Konflikt między dzieckiem a rodzicem! Jak podejść do wściekłego dziecka w okresie dojrzewania?

Drażliwość może wystąpić u dzieci z powodu zmian hormonalnych i charakteru w okresie dojrzewania, który jest procesem doświadczanym od dzieciństwa do dorosłości. Niszczy to jedność myśli i miłości z rodzicami. Eksperci ostrzegają, że rodzice powinni być pod tym względem bardziej wrażliwi. Jak podejść do wściekłego dziecka w okresie dojrzewania?

Okres dojrzewania to etap dojrzewania. Wiek ten, nadany procesowi przechodzenia od dzieciństwa do dorosłości, ma miejsce w różnym wieku, w tym w wieku dziewcząt i chłopców. Chociaż objawy mogą się różnić, zmiany fizyczne i psychiczne są zwykle zauważalne. Początek dojrzewania płciowego rozpoczyna się średnio w wieku 10-15 lat u chłopców i w wieku 9-13 lat u dziewcząt. Chociaż 95% badań wskazuje na tę skalę wieku, 5% część różni się.

Hormony są największym czynnikiem wywołującym gniew nastolatków.

KONFLIKT MŁODZIEŻOWEGO DZIECKA I RODZICA!

1. Konflikt leży u podstaw dorastania. Dzieje się to zarówno fizjologicznie, duchowo, jak i ze środowiskiem. Podczas gdy konkretne myśli z dzieciństwa ustępują miejsca bardziej abstrakcyjnym myślom, ich kruchość zaczyna narastać.
   
   
2. Widać, że relacje emocjonalne, przyjaźnie i relacje rodzinne nabierają nowego znaczenia dla nastolatka, który zaczął przedstawiać różne perspektywy i odczuwać inne emocje.
   
3. Jedną z kłopotliwych sytuacji będzie to, że niedoświadczone dorastające dziecko nie wie, co zrobić z problemami, które pojawiają się na tym etapie dorosłości. Wierzą, że mają niewielkie możliwości rozwiązywania problemów i pozbędą się wszystkich swoich problemów pod nazwą „popularne”. Dzięki tej umiejętności mogą również narazić swoje relacje rodzinne na kłopoty. W tym momencie czynnikiem, na który rodzina zwróci uwagę, będzie dbanie o jak najwięcej.

Jak zachowywać się wobec nastolatka

JAK PODEJŚĆ DO DZIECKA EDGE W MŁODOŚCI?

• Sprawienie, by poczuli się doceniani przez swoje rodziny, to pierwszy krok w komunikacji. Nastolatkowie, którzy nie czują się docenieni, nie zawahają się wejść do środowisk, w których poczują się docenieni. Dlatego pierwszą rzeczą, którą rodzina powinna zrobić w tym okresie, jest sprawienie, by poczuli się docenieni.
  
• Młodzież, która myśli, że jest krytyczna wobec rad, nie będzie słuchać i będzie bardziej popychana. Najważniejsze jest znalezienie odpowiedniego kanału komunikacji i nawiązanie właściwej komunikacji.
  
• Młodzież, która nie może znaleźć rozwiązania swoich problemów, może stać się jeszcze bardziej agresywna. W takim przypadku rodzina powinna zrobić dla niego hobby. Bo im więcej nałoży na głowę, tym częściej będzie ją nosił i będzie cierpiał na chorobę psychiczną, którą nazywamy depresją młodzieńczą.
  
• Powinien zawsze czuć wsparcie swojej rodziny. W tym momencie rodzina powinna stale przypominać dziecku o tym i dać mu poczucie, że jest z nim.
  
• Zbliżanie się do niego w taki sposób, że czuje się jak dziecko, ponownie popchnie jednostkę przeciwko światu zewnętrznemu w bezbronny sposób. Od rodziny należy oczekiwać, że wyznaczy mu obowiązki i wykona te obowiązki.
  
• Inną ważną kwestią jest to, że rodzice mają wspólny pogląd. Jeśli matka coś aprobuje, ale ojciec nie, albo ojciec odrzuca to, co aprobuje jednego dnia, następnego dnia, spowoduje to nieufność wobec rodziny i zablokowanie komunikacji.