Opowieść o piosence „Derelict” w wykonaniu İbrahima Kalına!

Natknąłem się na miejsce, w którym architekturę wiejską pokonała konstrukcja żelbetowa.

Opuszczony wiejski dom.
Drut kolczasty przeciągnięty przed oknem.
Pęknięcia w murze, trawa na dachu.
Ściana z adobe z głębokimi liniami przypominającymi przeznaczenie.

Po prostu gapiłem się na niego z maszyną w dłoni. To było tak, jakby chciał coś powiedzieć. Wspomnienia, świadectwa, doświadczenia...

Zanim obraz fotografii znalazł się w moim wizjerze, jego znaczenie pojawiło się w moim umyśle i sercu.

Niektóre zdjęcia nie są robione, są podane.

Kupiłem to i zaakceptowałem.

Drogi Ümit Ümit Yılmaz powiedział, że skomponował kompozycję inspirowaną fotografią. Kiedy słuchałem jego znakomitej kompozycji, powiedziałem: „Niektóre kompozycje nie są robione, są dane”.

Potem napisałem tekst piosenki. Stan i chwila zamieniły się w fotografię, fotografia w kompozycję, kompozycja w słowa, a słowa w pracę.

Moje inne fotografie towarzyszyły porzuconemu. Trzymali się za ręce. Razem stali się piosenką.

Zawsze modliliśmy się, aby na nasz los spadła prostota.

Kemal, mój brat Kemal Başbuğ, zabrał nas w spokojną podróż po szlachetności czerni i bieli. Duszy i barwy dodali mistrzowie fortepianu, gitary, wiolonczeli, gwizdka i perkusji. Mój drogi brat Polat Yağcı dzień i noc dzielił nasze słodkie emocje. Jestem im wszystkim wdzięczny.

&

Powiedzieli nam, że jeśli znajdziesz oryginał i ochronisz swoją szlachtę, niebo i ziemia przyjdą do ciebie w różach.

Nie daj się zwieść cieniom w prowincji słońca…
Powiedzieli, że jeśli zachowasz swój blask, nic nie zostanie opuszczone w domu serca.

Kiedy zamkniesz oczy, słońce nigdzie nie zajdzie!

Wiosna zawsze nadchodziła, nadejdzie ponownie. Dym gór znika, pojawia się błękitne niebo. Przyjaciel przychodzi mu z pomocą. Światło obejmuje wszystko.

To, co uważałeś za opuszczone, pojawi się tuż przed tobą. Ze swoją pamięcią, swoją pamięcią, swoim świadectwem, swoją lojalnością, staje się twoim towarzyszem.

Jest błogosławieństwem dla tych, którzy mają kłopoty, nadzieją dla tych, którzy tracą nadzieję, światłem dla tych, którzy tracą światło, modlitwą dla tych, których serce drży, i insirah dla tych, których serce utkwiło…

Jeśli jego wizerunek zniknie, jego znaczenie pozostaje w nas.

Żyje nadal w pamięci matek, w modlitwach przyjaciół, w świeżości poranka, w czarnym pięknie nocy, w zapachu tymianku, w dłoni głaszczącej głowę sieroty, w łza wylana z serca.

Ożywa na nowo w każdej pięknej duszy, która mówi: „Jeśli pozwolisz jej żyć, będziesz żyć...”.

Pragnąc, aby nasze serca zostały uzdrowione…