Jakie jest orzeczenie dotyczące bycia rodziną zastępczą w islamie? Czy dopuszczalna jest adopcja dziecka osieroconego?

JAKIE JEST ZAPEWNIENIE BYCIA RODZINĄ OCHRONNĄ?
FATWA WYSOKIEJ ZARZĄDU SPRAW RELIGIJNYCH

Instytucja adopcji, która przez pewien czas utrzymywała się jako kontynuacja starej tradycji w pierwszych latach islamu, ujawniła się w okresie medyńskim. „Allah nie uczynił waszych adoptowanych synów (jak) waszymi własnymi dziećmi.” (Sura Ahzab / 4. Powyższy werset) został zniesiony, a w wersecie następującym nakazano, aby adoptowane dzieci przypisywać ich prawdziwym ojcom, a nie adoptującym.

Zgodnie z tym, choć w naszej religii zaleca się opiekę nad sierotami, nie jest ona akceptowana jako „instytucja adopcyjna mająca skutki prawne”. Naturalną konsekwencją tego jest to, że rodowód adoptowanego syna nie jest powiązany z przysposabiającym, nie ma między nimi prywatności i nie rodzi się żaden stosunek dziedziczenia. Jednakże nadal istnieje instytucja adopcji w formie rodziny zastępczej.

Ojciec i córka

Zniesienie instytucji adopcji przez islam nie oznacza, że ​​sieroty, sieroty i sieroty nie będą otoczone opieką. Ponieważ według islamu opieka nad dziećmi potrzebującymi ochrony, karmienie ich i wychowywanie jest wielką nagrodą i obowiązkiem ludzkości.

Hz. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) pokazał swój palec wskazujący i środkowy i powiedział: „Ja i osoba, która chroni sierotę, będziemy razem w Raju”. (Bukhari, muzułmanin).

W związku z tym osierocone dzieci potrzebujące miłości, uczucia i ochrony powinny być otoczone opieką przez rodziny lub przedszkola, wyciągając pomocną dłoń; Należy ich kształcić i włączać do społeczeństwa, czyniąc z nich sztukę i zawód. Ale w tym celu nikt nie ma prawa odcinać dziecka od jego własnej genealogii, sprawić, by zapomniało o swoich rodzicach. Słuszne jest także włączenie go do grona jego prawnych spadkobierców i traktowanie go jak własne dziecko, jeśli chodzi o zasłonę rodzinną i prywatność. nie jest.

rada islamu; chronić go, opiekować się nim, wychowywać go, zaspokajać jego potrzeby materialne i duchowe, traktować go jak brata religijnego, a nie jak naturalne dziecko w świetle prawa i zasad halal-haram.