Podczas tygodnia Mawlid-i Nebi, Hz. Skąd znamy Mahometa (pzn)? Jakie życie prowadził on (SAW)?

Tydzień Mawlid-i Nebi to jedna z najlepszych okazji, aby poznać naszego Proroka. W naszym kraju upamiętnienie naszego Proroka odbywa się co roku poprzez wydarzenia odbywające się w ciągu tygodnia, polegające na recytacji Koranu i odmawianiu różańców. Şerafettin Kalay Hodja wyjaśnia znaczenie tygodnia Mawlid-i Nebi i znaczenie Proroka Mahometa (pzn) w dniu narodzin naszego Proroka (pzn), który został wysłany jako miłosierdzie dla światów. Opowiedział o Proroku. To, co powiedział Kalay, jest w naszych wiadomościach.

KLIKNIJ WIDEO Z AKTUALNOŚCIAMI OGLĄDAĆ

Tydzień Mevlid-i Nebi obchodzony jest w naszym kraju co roku jako tydzień po Mawlid Kandil. Prorok Muhammad, który został wysłany jako miłosierdzie dla światów. Wzrasta liczba modlitw nadobowiązkowych, aby upamiętnić dni, w których urodził się Muhammad Mustafa (SAW) i oświecił świat swoim światłem. Zaleca się, aby dać jak najwięcej miejsca na salawat, ponieważ nasz Prorok Mahomet. Mahomet (pzn) „Najbliższa mi osoba w Dniu Sądu to ta, która przynosi mi najwięcej błogosławieństw i pokoju”.

 (Tirmidhi) powiedział. Badacz i pisarz Şerafettin Kalay Hz. Opowiadał o tym, czego doświadczył Mahomet (pzn) na drodze przekazywania przesłania i jak pozostali towarzysze przyjęli sprawę islamu, gdy odszedł w zaświaty. Oto ciekawe rzeczy z życia naszego Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim)...

„NASZ PROROK BARDZO CIERPIAŁ”

Kiedy mówimy Mevlid-i Nebi, na myśl przychodzi nam nasz Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Jak opisałbyś naszego Proroka?

Bismillahirrahmanirrahim

Oddajemy nieskończoną chwałę naszemu Panu, nieskończone błogosławieństwa i pokój Panu wszechświata, słońcu obu światów. Nasz Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) jest tym, który całkowicie wypełnił swój obowiązek i opuścił ten świat ze spokojnym sercem. Półwysep Arabski to półwysep, na którym nie ma państwa. Nie ma państwa o obszarze trzykrotnie większym niż Turcja. Istnieją plemiona i większość plemion toczy ze sobą waśnie. Na takich ziemiach Wysłannik Allaha zjednoczył tych ludzi ze światłem wiary i ustanowił państwo graniczące z ziemiami dwóch gigantycznych imperiów. Jednocześnie zjednoczył tych ludzi w braterstwie wiary i pozostawił po sobie wspaniałe państwo, które będzie miało wpływ na świat przez wiele lat. Pozostawił po sobie nie tylko państwo, ale i porządek. Nasz Pan pozostawił swoje boskie prawa, aby regulować, organizować i zarządzać ziemią. W rezultacie pozostawił po sobie iskierki światła wiary, które będą trwać aż do końca czasów. Przeżywał ciężkie próby, znosił te próby.

POWIĄZANE WIADOMOŚCICo to jest Mevlid-i Nebi i kiedy przypada tydzień świętych urodzin? Wydarzenia tygodnia Mevlid-i Nebi

„MIAŁ DOŚĆ TRUDNOŚCI”

Od czasu do czasu doświadczał też goryczy, ale też je znosił. Pamiętajcie, jak nasz Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) schronił się w winnicy po ukamienowaniu w Taif. „Panie, skarżę się Tobie na moją bezradność. „Narzekam na moją samotność, na moją obcość, na moją bezradność”. mówi. Ta gorycz, ból i bezsilność osoby próbującej się chronić, wynikają z widoku krwi płynącej z ran Zayda Ibn Harise. Oczywiście jest to rozdzierające serce, ale pomiędzy tym zdaniem a szukaniem przez Ciebie schronienia u swego Pana tego dnia a uświadomieniem sobie swojej słabości i bezradności jest jeszcze jedno zdanie. „Mój Panie, jeśli mogę wykonać swoją część, jeśli mogę spełnić swój obowiązek, nie przeszkadza mi to, co mi zrobiono”. mówi. Jest wyrazem stałości determinacji i wysiłku w głoszeniu, braku porzucenia i faktu, że serce jest skupione na Jego własnych obowiązkach. Jest to wyraz powrotu do głoszenia z determinacją.

„PROROK MIAŁ Z NIM 120 TYSIĘCY LUDZI NA POŻEGNAWCZEJ PIELGRZYMCE”

Minęły lata, a on opuścił Mekkę w trzech osobach. Jednym z nich jest Abu Bakr Hz., drugim jest kolejny towarzysz, którego przeoczyliśmy, Amir ibni Hurayfe (as). On jest osobą, która uwolniła Amira Abu Bakra, pasła jego zwierzęta i dawała mleko zwierzętom, które zbliżyły się do jaskini, gdy były w jaskini Sevr. Osoba ta brała udział w migracji Wysłannika Allaha. Służył Wysłannikowi Allaha podczas swojej migracji. Jest też przewodnik drogowy. Abdullaha Ibn Uraykita. Nie wspomniałem o nim, bo nie jest muzułmaninem, ale jest odważnym człowiekiem. Kontynuował swoją odwagę do końca. Tego dnia Wysłannik Allaha opuścił Mekkę z trzema osobami. Towarzyszy, którzy przed nim udali się do Medina-i Münevvere, liczyło mniej niż 1000 osób. Jak na ówczesne warunki, było ich niewielu. Wiele rzeczy się zmieniło w ciągu następnych dziesięciu lat. Nasz Prorok (SAW) przybył do Mekki, którą opuścił z trzema osobami osiem lat później z armią złożoną z 10 000 mudżahedinów. Mekka musiała się poddać, nie mogąc nawet wyciągnąć broni. Około rok później nasz Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) udał się na swoją pożegnalną pielgrzymkę. Tym razem wokół niego jest 120 000 ludzi. W ten sposób nastąpiła integracja ze światłem islamu ze wschodu na zachód, z północy na południe półwyspu.

„ODszedł ze znanych firm”

Kiedy opuścił ten świat, w końcu odwiedził swoich towarzyszy w Masjid al-Nabawi. Widział go ustawionego w kolejce za Abu Bakrem. Nawet się uśmiechnął, a ci, którzy znajdowali się blisko okna, myśleli, że Prorok został uzdrowiony i może przyjść się pomodlić, lecz on zamknął zasłonę. Później, gdy nasza mama Aisza zobaczyła, że ​​słabnie, objęła go i zmarła w jego ramionach. Ci ludzie gromadzą się ze względu na Allaha, oddają cześć i walczą dla sprawy, tak jak ich nauczył. Widział i był świadkiem ich ochrony, a boski porządek opuścił ten świat ze spokojem ducha. Towarzysze, których pozostawił później, przenieśli tę sprawę poza horyzonty. W Bośni była wioska o nazwie Poçi Teli. Aż do serca Rosji na północy, aż do Wielkiego Muru Chińskiego na wschodzie, a nawet do najdalszych krańców Indonezji na południowym wschodzie. Biorąc pod uwagę swoje wyspy, pozostawił ten świat za sobą, pozostawiając po sobie niesamowitą historię aż do środka Pacyfiku. rozdzielony. Ta sprawa doszła tak daleko. Człowiekowi nie jest łatwo to osiągnąć. W końcu Prorok jest istotą ludzką, ale sposób, w jaki angażuje się w sprawę prawdy, sposób, w jaki żyje i sposób, w jaki pozostawia tysiące towarzyszy następnym pokoleniom, są legendarne.

„Towarzysze pokazali przewodnikowi dokąd udali się”

Towarzysze, których szkolił, nie byli absolwentami uniwersytetów. Otrzymali takie wykształcenie od Wysłannika Allaha i byli przepojeni jego wartościami moralnymi, że robili wrażenie na ludziach, gdziekolwiek zostali dowódcami. Gdziekolwiek odziedziczyli, tamtejsi ludzie całym sercem otaczali tego towarzysza. W rzeczywistości Abdullah Ibn Mesud jest drobnym towarzyszem, a naród iracki nie pozwala Abdullahowi Ibn Masudowi powiedzieć ani słowa. Po swojej recytacji nie przyjmuje ani jednej recytacji. Wyszkolił tysiące uczniów. Wśród nich około 17 – niektórzy twierdzą, że 30 – zostało mujtahidami. Mujtahidzi nie są zwykłymi ludźmi. To ludzie, którzy gromadzą w mózgu wiele informacji jednocześnie i potrafią je w głowie przetworzyć i wyciągnąć wnioski. Muhammed Zayd el Kefseri jest jednym z ostatnich uczonych pozostałych po Imperium Osmańskim. Według tego, co powiedział, odszedł, pozostawiając armię czterech tysięcy uczonych. Każdy z Towarzyszy wskazywał drogę, dokądkolwiek się udał, i był prawdziwymi przewodnikami po właściwej ścieżce. Znaczy to tyle. Nasz Prorok nie tylko wychował tysiące ludzi na tak dużej ziemi, ale także Przez lata ma prawo walczyć w sprawie świętych, która będzie trwać aż do dnia sądu i otrzymać od nich wszystkich nagrodę. zdarzyło się. „Ktokolwiek wkroczy na dobrą ścieżkę, otrzyma nagrodę, a także otrzyma nagrodę z nagród zdobytych przez ludzi, którzy podążają tą ścieżką”. Dlatego nasz Prorok otrzyma nagrodę od tego ukochanego pokolenia, która będzie trwać aż do końca czasów. Meczety są płatne. Miliony ludzi, którzy osiągnęli przewodnictwo, otrzymują nagrodę. Za wiele dobrych uczynków czeka nagroda. Zniszczenie wielu przesądnych mentalności jest nagrodą. Kiedy sprawiedliwość zostanie zastosowana, czeka nas nagroda. Nasz Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) pozostawił to wszystko w dziedzictwie.

„ZNAMY DROGĘ DO BOGA”

Modlimy się, aby Bóg Wszechmogący obficie wam wynagrodził. On sam znosił cierpienie. Spokój ducha to jedno, ale zabrakło mu spokoju fizycznego, ponieważ w ciągu dziesięciu lat odbył ponad 20 wypraw. Te podróże nie są krótkimi podróżami. Pomyśl o wyprawie na Tabuk, idziesz przez pustynie przez kilka dni i wracasz całą drogę powrotną. Pomieszczenia, w których mieszkał nasz Prorok, były malutkimi pokojami. Kiedy zmarły nasze matki, zdecydowano o wyburzeniu pomieszczeń i rozbudowie meczetu. Towarzysze płakali, gdy te pokoje zostały zburzone. Powodem jest to, że powiedziano, że ludzie żałowali, że nie widzieli, jak żył Wysłannik Allaha. Obecny Masjid an-Nabawi jest prawdopodobnie dziewięć razy większy od tego, który pozostawił. Teraz tysiące ludzi nie może zmieścić się wokół Beytullaha. Niech Bóg Wszechmogący obficie mu wynagrodzi. Jesteśmy niezwykle szczęśliwi, że możemy być jego ummah. Jesteśmy fanami. Znamy drogę do Allaha Ślad Wysłannika Allaha: Nie znamy innej drogi. Jesteśmy z tego szczęśliwi i dumni. Na koniec zakończmy wspomnieniem. Hz. Omar (ra): Pewnego dnia Abu Bakr i Wysłannik Allaha (SAW) rozmawiali do późna. Rozmowa się zakończyła. Gdy noc upływała, Prorok Mahomet wstał i poszedł do domu. Więc wstaliśmy. Mieliśmy zamiar odrzucić Wysłannika Allaha do domu. Wrócilibyśmy później. Przechodziliśmy obok meczetu. Z meczetu słychać było czytanie Koranu przez Abdullaha. Abdullah ibni Masud jest sługą naszego Proroka. Jest sierotą. To osoba, która opiekuje się swoją matką. Kiedy został muzułmaninem, przyszedł do Wysłannika Allaha. Nasz Pan zabrał ze sobą tę inteligentną osobę. Nigdy też nie opuścił boku naszego Proroka. Z zapałem czyta Święty Koran. Jego głos rozchodzi się falami w samotności nocy. Nasz Pan zaczął go słuchać na ulicy. Po skończeniu Koranu Abdullah ibni Masud zaczął się modlić. Abdullah (ra) modli się na zewnątrz, a Prorok (SAAŁ) mówi do niego: „Proś, a będzie ci dane”. Hz kto to powiedział. Ömer mówi, że żałuję, że nie modlił się więcej, ponieważ Wysłannik Allaha gwarantuje akceptację. Modlitwa się skończyła, Rasulullah ruszył. Zostawiliśmy Wysłannika Allaha w jego domu i wróciliśmy. Pierwszą rzeczą, jaką zrobiłem po porannej modlitwie, było udanie się do domu Abdullaha. Chciałem mu opowiedzieć o wspomnieniu, które przydarzyło się tamtej nocy. Zamierzałem przekazać mu dobrą wiadomość. Kiedy przybyłem, zobaczyłem, że Abu Bakr przewyższył mnie w tej działalności charytatywnej. Nie, wygrał. W tej modlitwie Abdullah mówi: O Panie, nie oddzieliłeś mnie od swego Wysłannika. Panie, proszę, nie rozróżniaj w Dniu Sądu. Jako pokolenie, które nie widziało naszego Proroka po 1400 latach, modlimy się tą samą modlitwą:

O Panie... Uczyniłeś nas ummą swojego Proroka. Bądźcie narodem w jutrzejszym dniu sądu. Uczyń mnie jednym z tych, którzy się tam spotykają. Uczyń go jednym z tych, którzy spotykają się wokół Twojego basenu. Uczyń go jednym ze swoich sług, którzy zostaną zebrani u jego boku. Panie, nie umieszczaj nas wśród ciemiężycieli. Abyście zawsze podążali drogą prawdy. Niech łaska Boża spłynie na Was i niech wiele lat obfituje w dobre uczynki. Niech Bóg sprawi, aby współwyznawcy objęli się wzajemnie. Niech Bóg uczyni nas jednym z tych, którzy stronią od kłamstwa i wytrwale podążają właściwą drogą. Niech miłosierdzie Boże będzie nad wami. Niech Bóg będzie z tobą.